Het (enige) dorpje in het park doet een beetje Zwitsers aan. Houten blokhutten en veel dennebomen en sparren. We parkeren de auto en lopen een bruggetje over naar een hotel waar we hopen te kunnen ontbijten. Ik pak (de nu voor mij gebruikelijke) toast en bacon met een glas sinaasappelsap. Petra pakt een of andere omelet met van alles en nog wat. Bij het hotel beginnen twee wandelroutes maar wij blijven alleen even kijken. We hebben allebei niet zo'n beste herinneringen aan de Grand Canyon, en alhoewel ik nog best een wandelingetje zo kunnen maken, wil vooral Petra snel de Grand Canyon achter zich laten en door naar Vegas.
Als we vertrekken denk ik bij mezelf dat ik blij zal zijn als we in Vegas aankomen. Ik wil de vlucht van gisteren zo snel mogelijk vergeten. De tank zit nog voor iets meer dan de helft vol. Ik had in Nederland verhalen gehoord over hoe weinig mogelijkheden er zijn om te tanken, vooral als je naar Vegas rijd maar met al die tankstations tot nu toe maak ik me er niet al te veel zorgen over. Onze weg buigt af van westelijke richting noord en al snel rijden we door woestijngebied. Niet zo dat je alleen zand ziet, maar het is heel warm en er is heel weinig begroeiing. Mijn tank wordt ook wat leger en ik sla op een gegeven moment af bij een bordje dat zegt gas 1,5 miles. We rijden veel trailers voorbij die langs de kant van de weg staan. Er zijn hier geen echte dorpjes, af en toe een opeenhoping van trailers. Niet echt plezierig wonen lijkt me dat. Na 4 miles zijn we nog geen tankstation tegengekomen en rijden we terug naar de snelweg en vervolgen onze koers naar Vegas.
Later komen we weer een bordje tegen met gas dat wijst naar links. Wij slaan links af en de weg begint te dalen bocht voor bocht. Het duurt heel lang en er komt maar geen einde aan de bochten. Dieper en dieper dalen we af en ik nam me telkens voor om na de volgende bocht terug te draaien als we niets zien maar ik blijf toch doorrijden. We zijn al een heel eind gedaald en ik sta op het punt om toch echt terug te draaien als we merken dat de bochten ophouden, even later komen we bij een meer. Palmbomen aan de kant en het is een onverwachte oase. En er is, zoals aangegeven, een tankstation. Ik gooi de auto vol en wil op zich best nog even blijven hangen. Petra wil snel verder, ze vind het te heet en heeft haast om in Vegas te komen en ik ook eigenlijk wel.
Met een volle tank rijden we weg en na een tijdje passeren we een controle. Die is voor de hooverdam. De dam zelf ziet er niet zo hoog uit als we gedacht hadden, wel heel groot maar het water staat misschien hoog. Wij gaan niet naar beneden of bezichtigen. We hadden gehoord dat dat niets speciaals was en we zien liever meer van Vegas dan van de dam. We hebben er geen spijt van. We rijden de dam over (wat wel een tijdje duurt) en daarna passeren we de grens van Nevada.
Als we Vegas binnen rijden concluderen dat ook dit anders is als we ons hadden voorgesteld. Als je aan Vegas denkt denk je aan de strip maar in het begin zagen we veel huizen, laagbouw en pas inde verte wat hotels. Het hotel vinden we vrij vlot en we parkeren tegenover het hotel in een parkeergarage.
We verblijven in het golden nugget en alhoewel niet op de strip is het we een mooi hotel. We checken in en lopen naar onze kamers. De kamers zijn mooi en luxueus . We laden de laden en kasten in met onze kleren, Heerlijk om te weten dat je niet de kleren morgen weer in de koffer moet stoppen , we nemen anders ook niet echt de tijd om uit te pakken. Nu wel. We informeren bij twee infomedewerkers wat er te beleven valt. We krijgen twee boekjes mee waar van alles in staat over shows en bezienswaardigheden.
Buiten het hotel staan we meteen op Freemont street. De Freemont Street Experience zal nog een minuut of twintig op zich laten wachten en tot die tijd lopen we wat rond. Het is 's avonds maar dat zou je denken aan de temperatuur. Het is droog en warm. De winkeltjes doen me een beetje aan Amsterdam denken. Vele toeristenwinkeltjes en ook wat sexshops. Dat mag hier, ook alcohol op straat, iets wat in Amerika meestal ten strengste verboden is.
De Freemont Street Experience is een bonte lichtshow. De hele straat is voorzien van een soort dak van lichtjes waar een soort van film op wordt afgespeeld elk uur. Dat is erg tof en na het geluid, het lawaai en de show lopen we de richting in waar de meeste mensen heen lopen. We hebben allebei honger en we zoeken een eettentje uit waar het leuk zitten is. Er is bijna niemand. Ik pak een spaghetti met meatballs en die smaakt goed, ook pak ik een Heineken (as usual) erbij. Daarna lopen we verder. Petra wil nog even naar de Strip en Petra wil dat lopend doen. Daar heb ik op zich geen bezwaar tegen maar ik heb gehoord dat dat nogal een wandeling is. Nu vind ik dat niet erg maar ik waarschuw Petra wel. Die wil toch wandelen dus dat doen we dan ook.
Als we even onderweg zijn komen we een trouwkapel tegen. Er zijn veel mensen die denken dat we gaan trouwen in Vegas en misschien hadden we dat ook wel gedaan als niet iedereen erop gerekend had. Ik maak een foto voor op de site, laat de mensen maar raden :).
De wandeling blijkt een stuk verder dan we dachten maar we komen er uiteindelijk wel. We besluiten morgen een taxi te nemen. Petra is al zo moe tegen de tijd dat we ons eerste hotel binnenlopen dat we niet lang blijven. We lopen wat rond, gooien een dollar in een eenarmige bandiet en bekijken de speelhallen en casino's.
Buiten het hotel pakken we een taxi terug. In het hotel werkt Petra nog even aan het verslag van die dag of een paar dagen terug. Ik lig in bed en kijk Jerry Springer en mijn Spaanstalige soap totdat we gaan slapen.