Het regende een beetje dus ik reed de auto voor en we laden onze koffers in. Omdat het gisteren zo'n lange dag was geweest besloten we het eerste gedeelte de snelweg te nemen. Dan maakten we al wat kilometers en konden we het later die dag wat rustiger aan doen. Meteen nadat we ST. Louis achter ons hadden gelaten werd het gebied van vlak, gestaag heuvelachtig en erg groen. Het deed Petra een beetje aan de Ardennen denken en mij aan het Zwarte Woud.
Onze eerste stop was een park waar ooit een dorp was geweest dat sinds de nieuwe snelweg was verdwenen. Een stukje weg en de brug waar indertijd Route 66 overheen liep was alles wat er nu nog stond. Ook was er een soort van Route 66 museum. Het stelde niet zo veel voor, wat foto 's en een bordje maar wij, in het beginstadion van onze reis, vonden het wel leuk. We tekenden ook nog het gastenboek.
[ Located on the Meramec River, Meramec Caverns is the largest single cave formation in the world. It has 26 miles of underground passages on seven stories. All but two of the levels are open to the public. In the Caverns, visitors can see expansive rooms, beautiful stalactites and stalagmites, unusual onyx formations and towering colorful formations. Bron: www.explorestlouis.com ]
Naast de route zelf hadden we de Meramec Caverns als attractie op onze agenda staan. Gisteren, honderden mijlen voor de Caverns zelf, hadden we al reclameborden gezien voor de grotten. Nu we dichterbij kwamen nam de frequentie van de borden toen en je werd doodgegooid met slogans als:
GREATEST SHOW UNDER THE EARTH - MERAMEC CAVERNS
WORLDS ONLY FIVE STORT WONDERS - MERAMEC CAVERNS
JESSE JAMES HIDEOUT - MERAMEC CAVERNS
MISSOURI'S BURIED TREASURE - MERAMEC CAVERNS
[ But just as the mother road hit her stride, President Dwight Eisenhower, a US army general who had been inspired by Germany's autobahn, proposed a new interstate system for the USA. Slowly but surely, each of Route 66's more than 220 miles was bypassed. Towns became gosts and traffic ground nearly to a halt. The highway was offcialy decommissioned in 1984. Bron:Lonely planet Road Trip - Route 66 ]
Voor de Caverns deden we weer een stukje Route 66. Wat we zagen was veel leegstand. Misschien is er volgens sommigen we een revival bezig met betrekking tot Route 66 maar als je de vele gesloten en vervallen gebouwen ziet is het toch gewoon een snelweg die buiten gebruik is en door iedereen wordt gemeden behalve de lokale bevolking en een handjevol toeristen. Route 66 schoot niet echt op, we hadden ook geen geluk met het weer. Het was zelfs harder begonnen te regenen. De regen, de lage snelheidslimieten en onze moeheid maakten dat ons humeur even grauw was als het weer toen we bij Meramec Caverns arriveerden.
We deden als eerste een toer. De toer was doorspekt met Amerikaanse humor, glad en flauw maar toch waren de feiten over Jesse James, die zich in de grot verscholen zou hebben na een overval en de geologische feiten die werden verteld interessant en onderhoudend. De formaties van stalagmieten, stalactieten en de verschillende rotsformaties waren soms indrukwekkend. Het was koud en we waren blij dat we een vest bij hadden omdat buiten het toch, ondanks de regen, niet echt koud was geweest. Het einde van de toer liepen we langs formaties die leken op druiventrossen. Deze kwamen ook voor in Sicilië en verder nergens ter wereld. De laatste grot waar we in kwamen, daar hingen enorme stalagmieten die er langer over gedaan hadden dan de Colorado river er over had gedaan de Grand Canyon te vormen!
Na de toer scharrelden we wat rond door de gift shop, daar had je leuke prularia en boekjes over de geschiedenis van de streek. We aten daarna wat in het restaurant/diner dat ook in dezelfde ruimte was. Weer met van die typische Amerikaanse banken waar je kon zitten. We filmden de schilderijtjes aan de muur van legendes uit het Wilde Westen. Buffalo Bill, Billy the Kid enzovoorts. Ook filmde Petra voor de grap mijn (zoals ze het zelf zei) rooddoorlopen ogen. We waren pas twee dagen op weg en al helemaal naar de klote. En we waren vandaag nog niet eens op de helft! Ik pakte een pizza die o.k. smaakte. Petra had gefrituurde gepaneerde garnalen en daar at ik ook wat van. Ze waren heerlijk. We knapten op van het eten en gingen met een goed humeur weg. Buiten was het, geheel in overeenstemming met ons humeur, gestopt met regenen en enigszins verfrist vervolgden we onze weg.
Toen we weer moesten tanken ging dat voor de eerste keer goed met de Credit Card. Het rijden was ik ook al helemaal gewend. Het begon weer te regenen en stomme regen maakte ons melig. We zaten wat stom te filmen en te keten met de videocamera en we hadden de grootste lol. De regen stopte uiteindelijk een uurtje voor onze bestemming en het werd zelfs nog dertig graden.
In onze reisgids stond vermeld dat ons hotel huisnummer 333 had maar dat bleek 3333 te zijn. Een letter verschil maar wel een die veel uitmaakt. We moesten dus een heel stuk verder rijden, een heel stuk aangezien de weg echt kilometers lang was.
Half 6 arriveren we bij ons hotel. Alhoewel de extra slaap en het internetten in de hotelkamer welkom waren geweest gisteren, wilden we deze avond nog wel iets doen. Gisteren hadden we voor ons gevoel twee dingen gedaan, drie als je het leuke hotel meetelde en vandaag wilden we ook nog iets doen. Petra bladerde de gids die op onze kamer lag met bezienswaardigheden van Springfield en omgeving door en stuitte op een groot winkelcentrum die tot tien uur open was met een groot aquarium ernaast.
Toen we buiten in de auto stapten scheen de zon en die zou blijven schijnen de rest van de vakantie. Een kort ritje later parkeerden we bij een gigantische parkeerplaats. Het aquarium ging net dicht toen wij kwamen dus gingen we naar het nabij gelegen winkelcentrum. Dat bleek geen echte mall te zijn maar een geweldig grote (sport)vis en jacht winkel. Niet echt iets waar we naar toe zouden zijn gegaan als we dat geweten hadden maar saai was het zeker niet. We liepen wat rond en keken onze ogen uit. Het was groot, echt groot, hallen met alleen hengels, hallen met jassen en ook meerdere restaurants en een grote waterval en ook aquariums. Ook onzinnige prularia zoals een zingende hertenkop.
Toen we honger kregen viel onze keus op een visrestaurant. Het restaurant had een bar met achter de toog, in plaats van een spiegel waar de flessen drank tegen aan stonden, een aquarium. Het was een sjiek restaurant maar de meeste mensen waren niet sjiek gekleed, iets wat ik ook in het Hilton had gezien. Je wordt hier niet op je kleren aangekeken, als je kan betalen dan ben je welkom. Toen we de menu kaart in ontvangst namen van onze serveerster, een jonge opgewekte griet, vertelde ze dat we, naast wat op de kaart stond, ook konden kiezen voor een lopend buffet. Beide kozen we voor die optie en dat bleek een goede keuze.
Ik pakte spaghetti met een tomatensaus waar ook wat garnalen of andere vis in zat maar die negeerde ik bij het opscheppen. Het smaakte zo goed dat ik daarna nog een keer opschepte en daarna ging ik voor rijst met gepaneerde gefrituurde garnalen. De salade schepte ik gewoon op mijn bord op wat me enkele verbaasde blikken opleverde. In Amerika wordt het altijd voor de maaltijd gegeten maar ik had het onbewust opgeschept bij mijn gewone eten, ik ben dan ook geen Amerikaan. Ik dronk een Heineken en opeens bedacht ik me dat over alcohol en verkeer in de Verenigde Staten iets anders wordt gedacht dan in Nederland. Met slechts een pilsje op rijden is daar al strafbaar en de straffen zijn ook niet mals. Maar ik had 'm al bijna op en besloot me er verder geen zorgen over te maken.
Buiten het restaurant weer in de winkel kochten we nog een shirt voor de vader van Petra. Bij de kassa rekenden we af en het meisje achter de kassa vroeg naar onze postcode. Ze keek een beetje vreemd toen ik onze postcode opgaf. Ze kon het niet invoeren in haar computer, welk plaatsje mocht dat dan zijn? Budel, ook daar had ze natuurlijk nooit van gehoord. Waar ligt dat dan? Holland, oh, wat leuk. De postcode liet ze vervolgens maar zitten.
Zo kwamen we aan het einde van de dag. We hadden allebei heerlijk gegeten en ons portie bezienswaardigheden weer gehad. Ik wist zeker dat ik nog wel een aantal keren zou denken waar we in hemelsnaam aan begonnen waren maar ook op deze dag kon ik weer met een goed gevoel terugkijken.